به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزدرسا؛ سخنان اخیر آقای روحانی در جلسه هیئت دولت همچون بسیاری از مواضع برجامی ایشان، موجب شد بسیاری از رصدکنندگان از این همه اعتماد به نفس رئیس جمهور انگشت حیرت به دندان گیرند! 

 

وی از سویی ادعا می‌کند «..ممکن است از صد در صد خواسته‌های خود در عمل به 80 درصد دست یافته باشیم»، و از سوی دیگر به این واقعیت اذعان می‌کند که «در مذاکره و تعامل با کشورهای بزرگ غربی و آن هم کشور خاصی مثل آمریکا که همواره با ملت ایران تخاصم داشته است، معلوم است که مشکلاتی ایجاد می‌کنند.» و ادامه می‌دهد«در این راه همیشه ملت ایران، حامی و پشتیبان بودند و مقام معظم رهبری رهنمود و ارشادهای لازم را داشته‌اند و همه با هم این کار بزرگ را به انجام رساندیم.»

 

روحانی با نادیده گرفتن بسیاری از واقعیت‌ها و مقدمات رسیدن به برجام، می‌گوید: «بعد از اینکه برجام اجرایی شد، آمریکا به طور یکطرفه از آن خارج شد. حالا چه کسی اینجا متخلف است. دولت ایران یا دولت آمریکا؟... ما متعهد به اقدام خودمان هستیم یا به اقدامات دیگران هم متعهد می‌باشیم؟...اینکه چه کسی مستحق ملامت است، این موضوع باید روشن شود و مبادا یک عده‌ای خطا کنند.»

 

روحانی سپس با گریز به فرمایش بحق امام در سال ۶۵ و مصادره به مطلوب توصییه امام به وحدت می‌گوید: «امروز روزی نیست که همدیگر را پای میز سوال ببریم... درزمان کنونی همه باید در برابر فشارهای آمریکا، متحد باشیم.»

 

درباره سخنان رئیس جمهور محترم باید گفت؛

آیا به واقع هشتاد درصد اهداف ایران از برجام محقق شده است؟! یااین که رئیس جمهور می‌کوشد تا با این آمارهای کذایی، موج انتقادها از دستپاچگی و بی تدبیری تیم مذاکره کننده برجام را کنترل و کم‌اثر کند؟چرا به طور دقیق و مستند،دستاوردهای عینی و ملموس دولتتان از برجام را اعلام نمی‌کنید تا دیگران هم مطلع شوند؟این گونه ادعاهای کلی و بدون سند را باور کنیم یا تصریح برخی مقامات از جمله رئیس بانک مرکزی‌تان که گفته بود دستاورد ایران از برجام «تقریبا هیچ» بوده است؟‌‌!

 

واقعیت این است که به دلیل خودشیفتگی و دستپاچگی عناصر دخیل و عدم توجه کافی به واقعیت دنیای دیپلماسی و عملی نساختن شروط حکیمانه رهبری، برجام به محملی برای اجرای یکطرفه تعهدات ایران بدل گردید بدون اینکه طرف مقابل به ویژه آمریکا به تعهدات خود پای بند باشد. آقای روحانی به جای گریز از پاسخگویی، خوب است در پیشگاه ملت پاسخ دهند که چرا بر خلاف فرمان صریح رهبری، به جای انجام پله پله و متناظر تعهدات، یکطرفه و به سرعت تمام تعهدات ایران را اجرایی کرد بدون این که طرف مقابل هیچ یک از تعهدات عینی ‌اش را عملی کند و یا دستکم تضمینی قابل قبول برای انجام تعهداتش بدهد؛ تضمینی البته نه از جنس «امضای کری»!

 

رئیس جمهور محترم در دوران مذاکرات برجام، منتقدان را آماج انواع توهین‌ها قرار می‌داد و بزدل و ترسو می‌خواندشان و به توصیه‌ها وقعی نمی‌نهاد و حتی بسیاری از توصیه‌ها و شروط رهبری در عمل مورد کم‌لطفی قرار گرفت؛ اما اینک که پیش بینی‌های دلسوزان درست از آب درآمده، بدون کم‌ترین اشاره‌ای به ذوق‌زدگی‌های دولت در دوران مذاکرات برجام و تصویب آن، می‌گوید «در این راه همیشه ملت ایران، حامی و پشتیبان بودند و مقام معظم رهبری رهنمود و ارشادهای لازم را داشته‌اند و همه با هم این کار بزرگ را به انجام رساندیم.» گو این که وضعیت کنونی برجام، محصول کار جمعی و اندیشه همگانی و تصمیم نظام- نه تصمیم دولت و نهایتا دولت و مجلس همسو- است!

 

به عبارت روشن‌تر، آن‌گاه که مذاکره‌ می‌کردند و باغ برجام می‌آراستند، مسئولیت آن را به عهده می‌گرفتند و سند افتخاراتش را به نام می‌زدند؛ اما اینک که پرده برافتاده است، چنین القا می‌کنند که همه باهم در تحقق این کار بزرگ شریک بوده‌اند!

 

آقای روحانی می‌گوید : «آمریکا به طور یکطرفه از برجام خارج شد... چه کسی نقض عهد کرده است ما یا آمریکایی‌ها؟ ما متعهد به اقدام خودمان هستیم یا به اقدامات دیگران هم متعهد می‌باشیم؟...اینکه چه کسی مستحق ملامت است، این موضوع باید روشن شود.»

 

اما به این نکته اشاره نمی‌کند که نقش ایشان و دولتمردانش در زمینه‌سازی - هرچند ناخواسته- برای خروج آمریکا از برجام چه بوده است! این که آمریکا توافق را نقض کرد، به خودی خود ایرادی به دولت وارد نیست. ایراد اینجا وارد است که دولت شروط رهبری را عملی  نکرد و به یک دولت کلاهبردار اعتماد کرد و هزینه‌های نقض برجام توسط این دولت فریبکار را ملت و کشور ایران پرداخته وباید بپردازد‌‌!

 

 به راستی با آن وضع مذاکره و تعجیل شما در امضای برجام و شتاب شگفت‌آور در انجام یکطرفه تعهدات خود، آیا از آمریکا انتظاری جز خروج از برجام داشتید؟! آمریکا با شاهکار برجام کذایی که بدون توجه به انذارهای دلسوزان محقق شد، صنعت هسته‌ای کشورمان را به حاشیه راند و به بسیاری از اهداف خود در این زمینه دست یافت؛ حال چه ضرورتی دارد که در برجام باقی بماند؟ و اصولا چه الزامی برای تداوم حضور خود در این توافقنتامه می‌بیند؟! مگر رهبری در موافقت مشروطشان، شما را به اخذ تضمیمن از رئیس جمهور آمریکا مکلف نکرده بودند؟ و مگر نفرمودند تعهداتتان را پله پله و متناظر با انجام تعهدات توسط طرف مقابل انجام دهید؟  مگر بارها و بارها شما را از بدعهدی  قابل اعتمادنبودن شیطان بزرگ برحذر نداشتند؟ چرا به این توصیه‌ها عمل نکردید؟ شما که مدعی بودید زبان مذاکره و دیپلماسی بلد هستید! حال که شما با سهل‌انگاری موجبات سوءاستفاده دشمن را فراهم کرده‌اید، خودتان باید به سهم خود پاسخگو باشید و نمی‌توان با خلط مبحث، اذهان را از قصور و تقصیرهای خود و تیم مذاکره‌کننده منحرف ساخت.

 

آقای روحانی می‌گوید «امروز روزی نیست که همدیگر را پای میز سوال ببریم»؛ اما توضیح نمی‌دهد که دقیقا چه زمانی میتوانیم از ایشان و تیم‌مذاکره‌کننده بابت خبط بزرگ برجام سوال کنیم؟ در دوران مذاکره، هنگامی که دلسوزان به صورت علمی و مستند به مذاکره کنندگان تذکر می‌دادند و از افتادن در دام شتابزدگی و لبخند آمریکا برحذر میداشتند، رئیس جمهور محترم با ادبیاتی تاسف‌آور آنان را می‌نواخت و بزدل و ترسو و بی‌سواد و بی‌شناسنامه و ...‌ می‌خواندشان. و به تعبیری کسی را یارای سوال از رئیس‌جمهور و تیم مذاکره‌کننده‌اش نبود. پس از امضای برجام و افتادن در مسیر انجام تعهدات نیز هشدارهای صاحب‌نظران خبره و دلسوز درباره پرهیز از ذوق‌زدگی و شتاب‌زدگی توسط مقامات و تریبون‌های در اختیارشان با انواع جوسازی‌ها و پاسخ‌های اغلب خارج از نزاکت رو به رو می‌گردید و سوال‌کننده‌ای پاسخ مستند و علمی دریافت نمی‌کرد. پس از اولین نقض‌ عهدها توسط آمریکا در دوران اوباما و در ادامه توسط دولت ترامپ هم سوالات درباره چرایی عکس‌العمل غیرقاطع و توجیه‌گرایانه دولت، با پاسخ‌هایی دور از شأن و اغوایی روبه رو می‌شد.  و جاب است حتی اینک که تشت رسوایی اعتماد به کدخدا به پایین افتاده است، باز هم از پاسخ به سوالات و عذرخواهی از پیشگاه ملت با این بهانه که «امروز روزی نیست که همدیگر را پای میز سوال ببریم»دریغ می‌شود.

 

نویسنده : ق . موسوی