به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزد رسا، محمدجواد ظریف در اجلاس امنیتی مونیخ که به موضوع بحران سوریه اختصاص داشت، با پیگیری سیاست پیشین خود در خصوص تنش زدایی در روابط با همسایگان، تا جایی پیش رفت که حاکمان عربستان را "برادران سعودی" خواند.
ظریف البته انتقاداتی از حاکمان سعودی نیز داشت که با پاسخ های زیاده خواهانه و بی ربط آنها هم مواجه شد. به جز این موضوع، ظریف انتقاد کرد که چرا روابط ما و عربستان به جایی رسیده که موضوع سفر عادل جبیر به مونیخ در حالی که ظریف هم در آن نشست حضور دارد، تبدیل به یک "خبر" شده؛ موضوعی که مورد توجه رسانه های غربی نیز قرار گرفته بود.

 

 

با این وجود، گاهی زیاده روی ظریف در گشاده رویی با طرف سعودی، قابل توجیه نیست؛ او به صراحت حاکمان عربستان را "برادران سعودی" خواند. او گفت: «هیچ مانعی وجود ندارد که ما و برادران سعودی‌مان را از کار برای رسیدن به آینده‌ای روشن‌تر در منطقه باز دارد».

ظریف در بخش دیگری از اظهاراتش گفت: «ما و برادران سعودی‌مان با تهدید و چالش‌های مشترک در منطقه مواجه هستیم. این تهدیدی است که برادران‌مان در ترکیه نیز با آن مواجه هستند.»

او حتی در مورد عادل جبیر، از لفظ "دوست من" استفاده کرد و گفت: «خبر خوب این بود که دوست من عادل الجبیر با حضور ایران، به مذاکرات وین بیاید.»

آنچه محل ایراد است اینکه، وزیر خارجه دولت روحانی این سوال را بی پاسخ گذاشت که مگر کل کشور عربستان همین "سعودی ها" هستند؟! و مگر افراد دیگری از طوایف دیگر در این کشور زندگی نمی کنند؟ چرا با به کار بردن الفاظی مانند "برادران سعودی" عملا به آنچه مورد نظر این طایفه است رسمیت داده و غیرمستقیم حکومت عربستان را سهم آنها می دانیم و هیچ حالت دیگری برای آن متصور نیستیم؟ این ایرادات البته، فارغ از اشکالاتی است که می توان به طور کلی به لحن دوستانه ظریف، در شرایط خصومت دو کشور وارد دانست.