به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزد بانو، به‎‌مناسبت 5 جمادی‌الاول سالروز ولادت باسعادت حضرت زینب(س) و روز پرستار به سراغ یکی از پرستاران  با سابقه شهرمان رفتیم و مصاحبه‌ای را با ایشان انجام دادیم شرح آن را مشاهده می‌فرمائید:

خودتان را معرفی کنید.

زهرا دهقان هستم؛ 40 ساله، متأهل و دارای دو فرزند هستم.

در مورد شغل‌تان شیرینی‌ها و سختی‌هایش توضیح دهید.

پرستاری شغل مقدسی است؛ در ایران پرستاری به عنوان شغلی سخت قلمداد می‌شود ولی لذت خدمت کردن به مردم است سختی کار را می‌گیرد.

پرستاران در معرض واگیر انواع بیماری‌ها قرار دارند؛ اگر به استانداردهای جهانی نزدیک‌تر شویم به مراتب هم ارائه خدمات به بیماران بهتر خواهد شد و هم رضایت شغلی پرستاران بیشتر می‌شود.

انگیزه شما از انتخاب شغل پرستاری چه بود؟

از سال 1369 در دبیرستان بهیاری مشغول به تحصیل شدم؛ از همان اوایل به خدمت به مردم توجه داشتم و پرستاری  را شغلی مقدس می‌دانستم. البته نیروی مورد نیاز برای این حرفه نیز مد نظرم بود؛ چرا که بازار کار بهتری در مقایسه با کارهای دیگر داشت.

در این زمینه مرحوم پدرم مشوق بنده بودند و تاکید داشتند که تلاش کنم تا در زمینه پرستاری به موفقیت دست یابم.

الگوی شما در حرفه پرستاری چه کسی بوده است؟

امام خمینی(ره) روز تولد حضرت زینب(س) را روز پرستار نامیدند. الگوی صبر و ایثار حضرت زینب(س) هستند و تمامی پرستاران باید به پیروی از این بانوی بزرگ صبر و ایثار را در حرفه خود پیشه کرده و به خدمت بپردازند.

حضرت زینب(س) هدف بزرگی را دنبال می‌کردند؛ از اینرو با تحمل تمام سختی‌ها و مصائب و صبرپیشگی تلاش کردند تا اسلام را زنده نگه داشته و به نسل‌های بعد انتقال دهند. بنابر این لازم است هر فرد برای رسیدن به اهداف خود صبر پیشه کند.

در حرفه ما فرصت جبران اشتباه وجود ندارد، چرا که جان و سلامت انسان سر و کار داریم؛ سعی کرده‌ام با الگو گیری از پرستاران موفق بهترین عملکرد در زمینه خدمت به مردم داشته باشم.

نقش خانواده در رابطه با شغل شما چیست؟

همسرم همواره پشتوانه بزرگی برای من بوده است. او مرا درک کرده و همیشه به درد و دل‌های کاری‌ام گوش می‌دهد. در نبود من، وقتی که در بیمارستان مشغول به کارم هستم مسئولیت خانواده را به دوش می‌کشد.
به خاطر تمام زحمت‌هایش از ایشان ممنونم.

یک خاطره شیرین و یک خاطره بد از دوران کاری تان بگویید؟

(با خنده) اول خاطره بد را می‌گوییم تا با گفتن خاطره شیرین نارحتی‌تان تمام شود.

خاطره بد و ماندگاری که دارم این بود که دختری سرطان خون داشت و درمان شده بود ولی دوباره حالش بد شد و در بیمارستان هیچکدام نمی‌توانستیم برای او کاری انجام دهیم؛ وقتی که روح از بدن او جدا می‌شد همه پرسنل خیلی ناراحت بودند.

و خاطره شیرینم این بود که تنفس جوانی قطع شده و ایست قلبی کرده بود؛ با همت و تلاش همکاران در تیم احیاء و بنده توانستیم او را به زندگی برگردانیم.

توصیه شما به کسانی که می خواهند پرستار شوند چیست؟

به نظرم یک پرستار در درجه اول باید صبر زیادی داشته باشد؛ بواسطه ارتباطی که با بیماران مختلف دارد لازم است ظرفیت اخلاقی بالایی داشته باشد.

چه درخواستی از مسئولان دارید؟

از تلاش و زحمت مسئولان تشکر می کنم. شاید اگر مسئولان به طور ماهیانه از نزدیک شاهد فعالیت و تلاش شبانه‌روزی پرستاران باشند، بهتر باشد.

از اینکه وقت خود را در اختیار یزدبانو قرار دادید، ممنونیم.

انتهای پیام/ع