سرو ابرکوه؛؛

1) محیط های دانشجویی دوران کسب تجربه شیرین مطالعاتی و سیاسیه. مقطعیه که عمر انسان را برای درک کار اجتماعی و تشکیلاتی جلو انداخته و در یک کلام بخوبی میان بریست جهت کسب مهارت های فردی و جمعی.

2) در این بین اما درست است که تشکل ها فرصت ازمون و خطا در کار را فراهم می کنند و معمولا کسی توقع اقدام صد در صدی بدون اشتباه را ازآنها ندارد ولی این مهم نباید سبب شود آرمان اصلی فراموش شود. به قول دوستان زمان دانشجویی، که خبط را نمک کار می دانستند ولی زیادی آنرا موجب شوری و تباهی فعالیت تلقی می نمودند.

3) از اصلی ترین اشتباهات و نمک هایی که معمولا در کار دانشجویی و تشکل ها رخ می دهد، اشتباه گرفتن اصل و فرع و عوض کردن جای انها با یکدیگر است، تا جایی آن اقدام فرعی به مرور ذات و هویت اصلی انها شده و ذره ذره از پرداختن به اصل کاسته و نهایت آش شور تشکیلاتی، کار را به سرانجام نمی رساند و عمر و هزینه و وقت و... تلف می شود.

4) براستی هدف اصلی کار تشکیلاتی که نباید از آن غافل شد و هر اقدامی برآن فرع محسوب می شود چیست؟ بنظر حقیر اصل قضیه عبارتست از کادر سازی بر اساس معیارهای ناب اسلامی جهت کمک و یاری رساندن به ولی حکومت اسلامی.

5) این هدف الاهداف که خود جای بحث زیادی را می طلبد براستی با چه چیز بدست می آید: کار مطالعاتی عالمانه برنامه مند و مستمر در کنار تمرین اقدامات اجرایی. حلقه های فکری، تقویت مبانی معرفتی، کار تشکیلاتی بمعنای صحیح و البته رشد علمی.

6) خوب چه اتفاقی می تواند این اصل را دستخوش تزلزل کند؟ کدام عامل توانسته ما را از اینها غافل کند؟ در گذر کدام گزاره به از هم پاشیدگی حرکت بسمت هدف می رسیم؟

7) تجربه سال های متمادی بیداری دانشجویی نشان می دهد معمولا ما در مواجهه با تشکل هایی که سلیقه سیاسی و فکری مقابل ما قرار دارند عنان اصل کار از کف داده و تمرکز حواس به فنا سپرده و ذکر و فکر دمادممان این می شود که فلان تشکل چه فکری در سر دارد و چه نشریه ای زده و چه برنامه ای و..

8) ولی براستی در مواجهه با این تشکل های عموما اصلاح طلب نوظهور چه کنیم؟ اقدام درست و منطقی که فرع بر اصل نچربد چیست؟ و آیا اگر پرداختن به این تشکل ها فرع است بدین معناست که اصلا بدانها نپردازیم؟

الف) بمعنای صحیح و درست ساخت داخلی تشکلتان را تقویت کنید / اختلاف و اختلاط و التقاط را به حداقل ممکن برسانید/ مجدانه بفکر جذب باشید / جلسات شورا را منظم و مستمر برگزار کنید / دائم بفکر ارتقاء معنویت تشکلتان باشید / واجب تشکیلاتی یعنی تقویت مبانی معرفتی را دم به دم به خود و دیگران یادآور باشید / به فکر تاسیس دفاتر دانشکده ای باشید / هرماه مجمع عمومی برگزار کنید / کارگاه تشکیلاتی را بطور مستمر تشکیل دهید / تا می توانید سایش ها و زود رنجی داخلی را کم کنید / نظم، ورزش /

ب) بمعنای صحیح و درست ساخت بیرونی تشکلتان را تقویت کنید / نشریه آبرومند و وزینی داشته باشید / از مجموعه تان حرف واحد شنیده شود / گاف های رایج دانشجویی رو به حداقل برسانید / سایت روبراهی داشته باشید / هنر قلم و شعر و.. در کارتان باشد / دیپلماسی فعال تشکیلاتی داشته و با رئیس دانشگاه و فرماندار و استاندار و امام جمعه و.. جلسات مستمر داشته باشید / از ظرفیت اتحادیه استفاده کنید / فعال واقعی ارتباط با خبرنگاران و اصحاب رسانه و جراید باشید / بورد بروزی به نمایش بگذارید / جلسات ثابت بین تشکلی با دیگر مجموعه های همسو دانشگاه و شهر برگزار کنید /

9) پس حال ما با تشکلی روبرو هستیم که ساخت داخلی و خارجی آن قویست، اصل و فرع خود را می شناسد و قدم در کارزار رقابت دانشجویی می گذارد:

الف) نبایدها :
- هیچ گاه به تشکل دانشجویی رقیب خود چه اصلاح طلب و.. توهین نکنید: نه در نشریه و نه در جمع خصوصی و حتی در ذهنتان!!
- هیچ گاه آنها را یک کل بهم پارچه نپندارید و تصور نکنید انسجام درون تشکیلاتی خارق العاده دارند
- هیچ گاه آنها را یک جریان وابسته بیرون دانشگاه ندانید! اصل را بر برائت گذارید مگر آنکه...
- تا می توانید در نشریه و موضع گیری هایتان مستقیم از انها نام نبرید حتی در جلسات شورای فرهنگی دانشگاه.
- هیچ گاه اجازه ندهید حیات خلوت تحصیلی سخت افزار و نرم افزار شما را بشناسند.
- نگذارید تمرکز فکری و اجرایی شما را به بازیچه بازی خود بگیرند.
- رعب!! هیاهوی رایج خاص انها را بدل راه ندهید
- قهر تشکیلاتی نداشتن / دعوت از آنها در برنامه ها
- پرهیز جدی از مجادلات بی نتیجه
- اصل را بر مچ گیری نگذارید

ب) بایدها:
- مراقب روزانه از ساخت درونی و بیرونی
- نسخه شفابخش: بکارگیری مبانی ناب امام و رهبری
- اصرار حتمی بر تقویت مبانی معرفتی
- ارتباط با اساتید انقلابی و روحانیت اصیل
- برگزاری جلسات محدود با نفرات اصلی تشکل های اصلاح طلب و به چالش کشیدن مبانی آنها
- ارائه چهره ای منسجم تشکیلاتی و بدور از زوائد اخلاقی و رفتاری و درسی؟!
- اعضای تشکل رقیب را هم فرزند انقلاب دانستن و برخورد ایجابی داشتن
- داشتن درک صحیح از برنامه های فعلی و آینده آنها
- کسب اطلاعات از جلسات درون تشکیلاتی آنها؟! و نحوه جذب و ...
- با سلاح سواد سیاسی و ابزار انصاف آنها را نقد کردن
- گذاشتن نیت مان از نقد بر امربه معروف و نهی از منکر با طی مراتب آن
- تحلیل نشریه و مقالات آنها در جمع های خصوصی خودی
- مراقبت از شبهات اعضای فعال و عادی تشکل
- مشورت مستمر از قدمای تشکل
- شناسای دقیق و آگاهانه جبهه معارض کشور
- بصیرت بخشی به دانشجویان با حضور در بین آنها، ویژه نامه قوی، نشریات محتوایی و نه اخبار سوخته سیاسی، برگزاری سخنرانی های آگاهی بخش
- بوجود آوردن سلسله ای از اساتید متدین دانشگاه و شهر
- اگر دولت و یا رئیس دانشگاه و یا تشکل رقیب اقدام خوبی داشت از آن یاد کنید چون مگسی نباشید که فقط بر زخم ها می نشیند (ببخشید اگر مثال بدی بود)
- با حواسی جمع ریشه فکری اقدامات و مقالات آنها در سایر دانشگاه ها را نیز بکاوید.

29 مورد بالا هر چند عمل بدان سخت اما شدنی است. باید بدانیم بر سپهر فعالیت ما بایستی سردست گرفتن شعار انقلاب و امام و رهبری باشد، تقویت ساخت داخلی و بیرونی تشکل را باهم پیش ببرید نمی گویم اگر این دو ساخت ضعیف است پس نسبت به اقدامات تشکلهای فکری رقیب بی تفاوت باشید نه، منظور این است که دست به عصا باشید و با احتیاط و ملاحظه همه جوانب اقدام کنید. متاسفانه هنوز بسیاری از تشکلها در فضای دولت قبلند!

کار تشکیلاتی سنت خاص خود را دارد اگر اینها را رعایت نکنید وقت و عمر تشکلتان را به تباهی برده و خدای نکرده سنگر انقلاب در دانشگاه خدشه دار می شود. با توسل و توکل مردانه ساخت درونی و بیرونی را تقویت کنیم و نگذاریم سیل ویرانگر افکار منحط و دستان نابکار دشمن زخم خورده آغاز گر فتنه ای دیگر باشند.

نویسنده: مصطفی قاسمی پور