به گزارش سرو ابرکوه، مهدی نعمتی زاده در یادداشتی نوشت: "... ملت ایران را از سگ‌های امریکا پست‌تر کردند. اگر چنانچه کسی سگ آمریکایی را زیر بگیرد از او بازخواست می‌کنند، اگر شاه ایران یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد بازخواست می‌شود. ولی اگر چنانچه یک آشپز آمریکایی شاه ایران را زیر بگیرد، مرجع ایران را زیر بگیرد، مقام ایرانی را زیر بگیرد هیچ‌کس حق تعرض ندارد. چرا؟

... ما زیر چکمه امریکا برویم چون ملت ضعیفی هستیم! چون دلار نداریم! امریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروی از هر دو بدتر، همه از هم بدتر، همه از هم پلیدتر. اما امروز سروکار ما با این خبیث‌ها است، با امریکا است.

رئیس‌جمهور امریکا بداند، بداند این معنا را که منفورترین افراد دنیاست پیش ملت ما، امروز منفورترین افراد بشر است پیش ملت ما، یک همچنین ظلمی (کاپیتولاسیون) به دولت اسلامی کرده است، امروز قرآن با او خصم است، ملت ایران با او خصم است....

53 سال پیش تقریباً در همین حوالی سال؛ یعنی بیست و یکم مهرماه سال 1343 بود که لایحه ننگین مصونیت قضایی برای اتباع آمریکایی یا همان کاپیتولاسیون، در مجلس شورای ملی به تصویب نهایی رسید. حالا بگذریم از اینکه آیا این مجلس واقعاً ملی بود و آیا اگر به معنای واقعی کلمه ملی بود؛ انتظار تصویب یک همچین قانونی از آن می‌رفت؟

حکومت که از مفاد خفت‌بار این لایحه با خبر است و واکنش اعتراض‌آمیز علما و شخصیت‌های مطرح ازجمله امام خمینی (ره) را پیش‌بینی می‌کند، تصویب این قانون را در بایکوت نگه می‌دارد. اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود و خبر تصویب این لایحه به همراه محتوای آن توسط چند تن از نمایندگان مردم به دست امام راحل می‌رسد و ایشان پس از اطمینان از وقوع چنین موضوعی تصمیم به روشنگری در این موضوع می‌گیرند.

قبل از اینکه سخنرانی توفنده امام درباره این موضوع صورت گیرد، با توجه به‌پیش بینی که رژیم از این اتفاق دارد، نماینده‌ای از طرف شاه به قم می‌رود تا امام را از ایراد یک سخنرانی تند و کوبنده منصرف کند. اما چون موفق به دیدار امام نمی‌شود، پیغام خود را از طریق حاج‌آقا مصطفی (فرزند امام) این‌گونه به امام خمینی (ره) می‌رساند: "... آمریکا به‌منظور کسب وجهه در میان مردم ایران با تمام قدرت فعالیت می‌کند و پول می‌ریزد و ازنظر قدرت در موقعیتى است که هرگونه حمله به آن، به‌مراتب خطرناک‌تر از حمله به شخص اول مملکت است.... "

اما این صحبت‌ها تأثیری در تصمیم امام ندارد و سرانجام ایشان سخنرانی آتشین خود را در تاریخ 4 آبان ماه 1343 علیه تصویب این لایحه ایراد می‌کنند.

نکته اینجا است که چه عاملی موجب می‌شود که آمریکا به ایران (که بلاشک بهترین شریک و هم‌پیمان او در خاورمیانه است) دستور تصویب این‌چنین لایحه‌ای را بدهد؟ آمریکا بعد از کودتای ۲۸مرداد و حضور بی‌رقیبش در ایران، به چه چیز دیگری نیاز دارد که می‌خواهد آن را با تحمیل یک همچین لایحه‌ای بر ایران تأمین کند؟

به نظر می‌رسد که ایالات‌متحده خود را بالاتر از یک شریک، بلکه قیّم و آقابالاسر ایران می‌داند و می‌خواهد این را به ملت و حکومت ایران متذکر شود.

این خاصیت نظام سلطه است، یا باید با او همراهی کنی که در این حالت باید برای او سودآوری و منفعت داشته باشی، مثل ایران قبل از انقلاب یا وضعیت عربستان کنونی. یا اینکه آبت با او در یک جوی نمی‌رود که در این صورت آن‌قدر به تو فشار وارد می‌شود که یا تسلیم شوی؛ مثل ژاپن که هم‌اکنون آمریکا در آن حق کاپیتولاسیون دارد و یا فرو بپاشی و به‌جای تو چیزی که او می‌خواهد جایگزین کند. مثل انقلاب‌های رنگینی که در چندین نقطه دنیا رخ‌ داده است.

و جالب‌تر آنکه حتی کشورهای قدرتمند اروپایی (ازجمله کشورهای مذاکره‌کننده با ایران) هم که شاید به نظر برسد از این قاعده مستثنا هستند باز در این پازل قرار می‌گیرند، چراکه مجبورند برای مبادلات بین‌المللی خود از واحد پول ایالات‌متحده استفاده کنند.

وضعیت کنونی ما و آمریکا نیز همین است؛ سخنان سخیف ترامپ را همه شنیدیم و پی بردیم که یک حکومت به‌ظاهر متمدن، چقدر می‌تواند غیرقابل‌اعتماد و دو رو باشد. همان خوی استکباری که روزی منجر به تحمیل کاپیتولاسیون بر ملت ایران می‌شود، امروز در قالب پشت پا زدن به توافقنامه برجام خودش را نشان می‌دهد. چرا؟

چون منفعت او را چیزی فراتر از این توافق تأمین می‌کند. حال سؤال اینجا است که آیا این حرف‌های جناب ترامپ را فقط باید به شخص او نسبت داد، یا اینکه یک ایدئولوژی زیاده‌خواهانه و انحصارطلبانه وجود دارد که امروز او صرفاً نقش مجری این اید‌ئولوژی را بازی می‌کند؟

با توجه به نکاتی که بالاتر ذکر شد و با یک نگاه به مواضع دولت ایالات‌متحده در سطح بین‌الملل (از زمانی که به‌عنوان ابرقدرت معرفی‌شده است تاکنون) می‌توان پی به این نکته برد، هدفی که این حکومت از ارتباط با سایر دُول دنبال می‌کند، نفوذ و سیطره بر آنها است.

هر چیزی که در تضاد با این سیطره است، آن را برنمی‌تابد. این می‌شود که بعد از  پیروزی انقلاب جمهوری اسلامی صرفاً به این دلیل که نخواسته است در پازل آمریکا بازی کند و با شعار استقلال و آزادی، خودش را معرفی کرده است، از همان روز اول با عناد نظام سلطه روبرو شده می‌شود.

مخلص کلام اینکه آب از چشمه، گل‌آلود است و تا آمریکا سودای کدخدایی دنیا را در سر دارد، ما شاهد همین وضعیت خواهیم بود که امروز می‌بینیم. حال یک روز با لبخند مثل اوباما و یک روز با فحاشی مثل ترامپ.

انتهای پیام/ ف