به گزارش سرو ابرکوه به نقل از یزدرسا، تا قبل از مجلس دهم و در سه انتخابات گذشته مجلس، که جریان سیاسی اصلاحات با رویگردانی مردم مواجه شده و از راه‌یابی به مجلس باز مانده بودند، مدام مجلس وقت را مورد حمله قرار می‌دادند و در جریان رقابت‌های انتخابات مجلس دهم وعده دادند که اگر آن‌ها به مجلس جدید راه پیدا کنند، عملکرد قابل دفاعی از خودشان به نمایش خواهند گذاشت.

بعد از انتخابات و با شکل‌گیری مجلس دهم، «فراکسیون امید» متشکل از نمایندگان اصلاح‌طلب در مجلس تشکیل شد و زمان آنکه اصلاح‌طلبان به وعده‌ها و ادعاهایی که تا قبل از این داشتند، جامه عمل بپوشاند، فرا رسید.

اما با گذشت زمان نه تنها شاهد عملکرد مؤثری به نفع مردم از این جریان در مجلس نبودیم که حتی عملکرد ضعیف و حاسیه‌ساز فراکسیون امید و همچنین اقدامات دون‌شأن از سوی برخی از نمایندگان عضو این فراکسیون، انتقادهای گسترده‌ای را به دنبال داشت. این مسیر تا جایی پیش رفت که حتی حامیان آن‌ها و کسانی هم که زمانی به این فهرست رأی داده بودند، نتوانستند نسبت به عملکرد غیرقابل دفاع آن‌ها سکوت کنند.

در تابستان سال 95 و زمانی که بحث دریافت حقوق‌های نجومی توسط مدیران دولت روحانی مطرح بود، اعضای فراکسیون امید به عنوان نمایندگان مردم در مجلس نه تنها نسبت به غارت‌گری بیت‌المال اعتراض نکردند که حتی فاطمه حسینی یکی از اعضای این فراکسیون خانه ملت را با خانه خودشان عوضی گرفت و از تریبون مجلس به دفاع از پدرش صفدر حسینی که برند نجومی‌گیران محسوب می‌شود، پرداخت.

حدود 100 روز تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم مانده بود که ۳۴ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از جمله محمدرضا عارف رئیس ‌فراکسیون امید و برخی دیگر از چهره‌های اصلی آن، اقدام به ارائه طرحی دو فوریتی کردند که براساس آن فردی که در مراسم سخنرانی سؤالی بپرسد که این سؤال موجب جلب توجه شود، به شش ماه تا دو سال حبس محکوم شود! این طرح به قدری غیرقابل دفاع بود که با انتقادهای گسترده رسانه‌ها و کارشناسان همراه شد و بار دیگر فراکسیون امید در مجلس به سیبل انتقادها تبدیل شد.

در روز برگزاری مراسم تحلیف رئیس‌جمهور در مجلس، که برخی از مسؤولان کشورهای خارجی از جمله فدریکا موگرینی مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز حضور داشت، تعدادی از نمایندگان عضو فراکسیون امید با تلاش‌های نامتعارت جهت سلفی گرفتن با وی، افتضاحی فراموش نشدنی از خود به نمایش گذاشتند و آن ماجرا را با عنوان «سلفی تحقیر» در اذهان مردم ماندگار کردند!

عملکرد فراکسیون امید در جریان رأی اعتماد به کابینه دوم روحانی نیز با حاشیه‌های زیادی همراه بود و انتقادهای بسیاری را به دنبال داشت. در شرایطی که اصلاح‌طلبان از اینکه حسن روحانی به اندازه کافی به آن‌ها در کابینه سهم نداده شاکی بودند و فراکسیون امید نیز مدعی بود روحانی در چینش کابینه برای آن‌ها هیچ تره‌ای خورد نکرده؛ اما باز هم شاهد بودیم که شناسنامه‌دارترین چهره‌ی پیشنهادی کابینه دوازدهم، تنها فردی بود که نتوانست از مجلس رأی اعتماد بگیرد. این در حالی است که چهره‌هایی که اصلاح‌طلبان بیشترین انتقادها را به آن می‌کردند با رأی بالایی به دولت راه یافتند. و این چنین بود که باز هم سیل انتقادها این‌بار از سوی خود اصلاح‌طلب‌ها به سمت فراکسیون امید و رئیس آن روانه شد.

افزون بر این حضور پرحاشیه‌ی افرادی چون محمود صادقی در فراکسیون امید که اتهامات کذب و بی‌اساس او در قبال برخی از شخصیت‌های برجسته و مراجع تقلید زبانزد است؛ بی‌اعتباری بیش از پیش این فراکسیون را موجب شده است.

به نظر می‌رسد شرایطی که فراکسیون امید این روزها به آن دچار شده، معلول فرایند راه‌یابی اعضای آن به مجلس است. این عملکرد در واقع نتیجه حضور کسانی در مجلس است که برای آن‌ها نه منافع مردم، بلکه اغراض سیاسی و جناحی خودشان موضوعیت دارد.

وقتی کسانی نه بر اساس شایستگی‌ها و توانمندی‌های شخصی بلکه به واسطه «تَـکرار پوپولیستی» و همچنین تخریب گسترده رقیب به مجلس راه پیدا می‌کنند، معلوم است کارنامه عملکردشان هم همین می‌شود که امروز می‌بینیم و کار به جایی می‌رسید که نه تنها عموم مردم و منتقدان، بلکه حتی حامیان‌شان نیز به غیرقابل دفاع بودن کارنامه آن‌ها در مجلس اذعان می‌کنند.

انتهای پیام/