به گزارش سرو ابرکوه، جعفر رضایی نژاد کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی شهرستان ابرکوه، گوشه ای از برکات و خدمات انقلاب را در شهرستان ابرکوه با مقایسه وضعیت شهرستان در زمان حکومت پهلوی وحکومت اسلامی به شرح ذیل بیان نمود:

تا قبل از انقلاب در ابرکوه هیچ گونه راه مواصلاتی در روستاهای سطح شهرستان (البته آن زمان ابرکوه بخش بود) وجود نداشت و حتی راه اصلی یزد تا سورمق نیز خاکی بود؛ اما اکنون می بینیم که کلیه جاده های روستاهای ابرکوه و راه های مواصلاتی ابرکوه به تمامی شهرهای اطراف آسفالت شده است.

خدمت دیگر انقلاب رساندن آب لوله کشی و بهداشتی و برق رسانی به تمامی روستاهای اطراف ابرکوه است که تا قبل از انقلاب حتی یک روستا هم از این نعمت ها برخوردار نبود.

در زمان حکومت شاه ابرکوه فقط یک زمین ورزشی خاکی داشت که به آن استادیوم می گفتند و اما به برکت انقلاب در سطح شهرستان بیش از 8 سالن ورزشی و یک مجموعه ورزشی به نام شهید پوراکبری شامل چندین سالن، استخر، زمین چمن، باشگاه بدن سازی و ... و همچنین سالن های ورزشی متعددی در روستاها وجود دارد.

قبل از انقلاب روستاها از نعمت برق محروم بودند اما در حال حاضر حتی بیش از 800 چاه کشاورزی در شهرستان برق رسانی شده است. محصولات کشاورزی، کشاورزان به خارج از شهرستان وحتی شهرهای بزرگ کشور نیز صادر می شود.

در زمان حکومت پهلوی کل ابرکوه فقط دارای حدود 10 خط تلفن بود که ارتباط برقرار کردن برای مردم با خارج از شهر بسیار مشکل بود، به طور که مجبور بودند برای یک تماس ساعت ها منتظر بمانند آن هم در صورتی که مشکلات فنی پیش نمی آمد؛ و این امکان برای روستائیان که اصلا وجود نداشت. اما اکنون در هر خانه روستایی و شهری یک خط تلفن است و در روستاها نیز دفاتر مخابراتی ساخته شده است.

آخرین محدوده شهری ابرکوه در زمان قبل از انقلاب از سمت یزد به دیوار پمپ بنزین فعلی و از سمت فارس به بوستان ملت فعلی ختم می شد و اکنون گسترش محدوده شهری به وضوح قابل رویت است.

در ابرکوه قبل از انقلاب به طور کلی سه مدرسه راهنمایی وجود داشت و تنها یک مدرسه دارای ساختمان دولتی بود: مدرسه پسرانه غزالی درمحله جهانستان که بعد از انقلاب به نام شهید بهشتی نامیده شد؛ مدرسه داریوش در صفائیه که تنها مدرسه دولتی بود و بعد از انقلاب به امام خمینی(ره) تغییر نام یافت و سومین مدرسه نیز مدرسه دخترانه فروغ که خانه ای استیجاری واقع در خیابان طاووس الحرمین فعلی بوده و بعدها حاج احمد آقا امیدی آن را به قدس تغییر نام داد.

نکته قابل توجه اینکه این سه مدرسه ای هم که بود، درمرکز شهر بود و روستائیان از آن محروم بودند، عده ای بخاطر مسافت زیاد و نداشتن وسیله نقلیه وعده ای نیز بخاطر مشکلات مالی، قادر نبودند که ادامه تحصیل دهند؛ آن عده ای هم که زحمت طی مسافت از روستا به شهر را متحمل می شدند، تعدادی انگشت شمار و آن هم فقط پسران بودند و برای دختران امکان ادامه تحصیل نبود.

بعد از انقلاب اسلامی تعداد مدارس راهنمایی تنها در روستاها به 30 عدد رسید و امکان ادامه تحصیل برای دانش آموزان دختر و پسر در مقاطع مختلف فراهم گردید.

تعداد تحصیل کرده گان ابرکوه که مدارک دیپلم و فوق دیپلم و لیسانس داشتند بسیار کم بود و 99 درصد از معلمین و دبیران ابرکوه از شهرهای دیگر برای تدریس به ابرکوه می آمدند. اما در حال حاضر بیشتر اساتید دانشگاه های شهرهای اطراف ابرکوهی هستند و حتی توانسته اند به مدارج بالای علمی نیز برسند و با جرأت می توان گفت که ابرکوه شهری نخبه پرور است.

ابرکوه در سال های دور فقط یک دبیرستان داشت ولی امروزه دارای چندین مرکز آموزش عالی هم می باشد.

داشتن یک بیمارستان، استفاده از نعمت گاز، وجود کارخانه های تولیدی و صنعتی، صدور محصولات کشاورزی به شهرهای اطراف، داشتن شبکه های متعدد بانکی، از جمله مواردی که مردم در زمان حکومت پهلوی داشتن آنها را برای شهرشان امری کاملا محال تصور می کردند؛ و امروز به واسطه انقلاب اسلامی ابرکوه به نحو مطلوب دارای این امکانات شده است.