سرو ابرکوه؛ نزدیکای ظهر بود و به لحظات ملکوتی اذان نزدیک می شدیم، که به محله پشت آسیاب رسیدم. تصمیم گرفتم نماز را در مسجد همین محله به جماعت بخوانم.

محله پشت آسیاب یکی از محلات قدیمی شهرستان ابرکوه است، که یکی از کوچه های آن به خیابان معروف شهر یعنی خیابان سرو (خیابانی که درخت سرو کهنسال در آن قرار دارد) ختم می شود.

این محله بخاطر فضای با صفایی که دارد، به روستایی در دل شهر مشهور می باشد. احتمالا قدمت مسجد محله پشت آسیاب، به دوران صفویه می رسد، که اهالی آن نگذاشته اند چراغش خاموش شود.

حامد اکرمی فعال حوزه خبری ابرکوه، در گفتگو با خبرنگار سرو ابرکوه اظهار کرد: یکی دوتا خونه بیشتر رد نشده بودم که جلو درب یکی از منازل، خانم مسنی را دیدم که نشسته و با چشمانی پر از حسرت، آدمها را نگاه می کرد.

نزدیک او رفتم و پس از سلام و احوالپرسی مختصر، پرسیدم: مادر چرا تنها اینجا نشسته اید؟ چرا ناراحتید؟ جواب داد: انتهای این کوچه مسجدی هست که در آن نماز جماعت برگزار می شود. همیشه به همراه همسایه ها به این مسجد می رفتم و نماز می خواندم.

این خانم ادامه داد: از سال گذشته به علت کهولت سن نتوانستم به مسجد بروم و برای همین اینجا نشسته و نظاره گر مردمانی می شوم، که به مسجد می روند و به آنها التماس دعا می گویم.

پیرزن ابرکوهی که معتقد بود با این کار ثواب مسجد رفتن را می برد، بیان کرد: ماه رمضان ها؛ بیشتر دوست داشتم این کار را انجام دهم، تا گرد و غبار قدم های افراد روزه دار بر روی چهره ام، بنشیند.

مادر داستان ما در حالی که با گوشه چادرش، اشکهایش را پاک می کرد، گفت: امروز آخرین روزی است که گرد قدم های نمازگزاران روزه دار بر روی من می نشیند. معلوم نیست سال آینده و ماه رمضان بعدی زنده باشم یا نه...

گفتنی است این خانم مهربان کسی نبود جز حاجیه فاطمه اکرمی اهل محله پشت آسیاب ابرکوه...

انتهای پیام/ ف