به گزارش سرو ابرکوه به نقل از اردکان گويا؛

 

حامد کمالي استاد حوزه و دانشگاه در خصوص عزاداري براي سيد و سالار شهيدان اينگونه نوشت؛ با همه گستردگی مراسم ها و محافل عزاداری سیدالشهداء و بساط اشک و فیض و رحمت -که اصل وجود آنها بسیار جای شکر دارد- بنظر می رسد طرح این سوال جدی است که برای کدام امام حسین ع گریه می کنیم؟

 

دقیقا این سوال را بخاطر این باید پرسید که تکلیف گریه روشن شود. چون گریه تجلی عاطفه انسان هاست و این مهم است که چه شناختی قرار است با عاطفه گره بخورد و میدانیم که وقتی چیزی با عاطفه گره خورد، در روح تثبیت می شود و منشا عمل انسان می گردد.

 

لذا طرح این سوال بسیار جدی است که برای کدام امام حسین ع گریه میکنیم؟ حسینِ ضدظلم یا حسین بی مسئولیت؟! حسینِ مبارز یا حسینِ سازشکار؟! حسینِ غیور و شجاع یا حسینِ صرفا مظلومِ مصیبت دیده؟! حسینِ قهرمان یا حسینِ شکست خورده؟!...

 

دقیقا همان معرفت و شناختی که از سیدالشهداء داریم، گریه آن را با قلب ما گره می زند...این است تفاوت عزاداری های ما که نسبت به مسائل اجتماع بی تفاوتیم با عزاداری های امام و شهدا که به تبعیت از امام حسین ع در جهت مبارزه با ظلم قیام کردند!

 

اصحاب امام حسین ع گریه می کردند اما گریه ای که آنها را به حرکت در جبهه حق و یاری امام شان سوق می داد و ما هم گریه میکنیم تا عقده دلمان وا شود و البته دل حضرت زهرا تسلی داده شود!

 

آری تفاوت در سطح معرفت هاست....معرفت به امام!

تفاوت در شناخت امام، هدف او و مسیر او، دو سبک زندگی متفاوت را در پی دارد. 

 

برای مثال می توان چنین گفت که کسی که جایگاه امام را شناخت و هدف او را فهمید زندگی اش در همان مسیر قرار می گیرد. امام حسین عدالتخواه بود. ضدظلم بود.عبد بود.آزاده بود.برای خدا همه چیزش را داد. طبیعتا عزادار امام حسین نیز باید چنین ویژگی هایی را در خود تقویت کند. مهمترین فلسفه گریه و عزاداری همین است!

زندگی انسان قبل از محرم با بعد از محرم باید دگرگون شود. 

 

انتهای پیام / ک