به گزارش سرو ابرکوه به نقل از آوای‌اقتصاد، با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال اغلب افراد جامعه در تب وتاب خرید و آماده شدن برای سال جدید هستند. ماه‌های سال 94 در حالی سپری شد که اکثریت بخش‌های اقتصادی کشور در رکود قرار داشت از این رو وضعیت اقتصادی مردم نیز چندان مناسب نیست و با گذر در بازار به وضوح عدم رونق و کسادی کسب و کارها مشاهده می‌شود.

دولت یازدهم قبل از برجام این انتظار را در بین همه افراد جامعه بوجود آورد که اجرایی شدن برجام برای اقتصاد کشور ضروری است و با برجام همه مشکلات اقتصادی مردم و کشور حل خواهد شد؛ حتی رئیس جمهور در سخنرانی خود مشکل آب خوردن مردم را به تحریم‌ها گره زد و رفع آن را منوط به برجام دانست.

این تصور در بین احاد مردم، صنعتگران و تولیدکنندگان بوجود آمد که با اجرایی شدن برجام و برداشته شدن تحریم‌ها رونق به بازار بر می گردد و همه گشایش‌ها بعد از برجام خواهد بود. دولت برای بزرگ جلوه دادن اقدام خود در مذاکرات، انتظارات از برجام را بالا برد و به نوعی یک انتظار در آینده بوجود آمد که باعث شد رکود در کشور نیز شدیدتر شود.

نگاهی گذرا به سخنان دولتمردان قبل و بعد از برجام:

سخنگوی دولت در سخنرانی خود گفت: فاصله بین برجام و رفع تحریم ها زمان ویژه ای است که در آن سیاست های تسریع رونق اقتصادی را اجرا می کنیم و علاوه بر رشد اقتصادی دولت، مهار تورم را محقق می‌کنیم. این سخن نوبخت درحالی است که بعد از اجرای برجام در بازار نرخ‌ها به عکس گفته وی بالا رفت.

مجتبی خسرو‌تاج، قائم مقام وزیر صنعت این امید را به مردم داده بود که بعد از برجام با افزایش تولید قیمت ها کاهش خواهد یافت!!!

قبل از برجام، دولتمردان نتیجه برجام را رونق و رشد اقتصادی، اشتغال، کنترل قیمت‌ها، رفع مشکل محیط زیست، صنعت و آب خوردن مردم و .... اعلام می‌کردند. از خیز اقتصاد ایران در پسا برجام سخن گفته شد و همه به پسابرجام چشم دوخته بودند.

اما بعد از برجام و زمانی که مردم منتظر اثرات مثبت برجام بر وضعیت اقتصادی خود بودند، در زمان تحقق وعده وعیدهایی که که نزدیک به دو سال مردم را چشم انتظار آن‌ها گذاشته بودند به یک باره دولتمردان سخنانی متفاوت را بر زبان آوردند.

به عنوان مثال روحانی بعد از برجام گفت: می‌گویند با برجام دولت برای ملت رفاه بیاورد، مگر ما برجام را آورده‌ایم؟ ما خادم مردم هستیم، برجام را خدا آورد. پیروزی ملت اراده حق بوده و همان خدا هم برای ملت سربلندی بیشتر و رفاه بیشتر خواهد آورد.

گزارش میدانی خبرنگار آوای‌اقتصاد از قیمت اقلام اساسی موجود در بازار حاکی از افزایش قیمت‌ها است که در زیر به بعضی از موارد آن اشاره می‌شود. گفتنی است گزارش تهیه شده از حداقل قیمت کالاهای موجود در بازار است که اگر به بررسی سقف قیمت‌ها پرداخته می‌شد میزان افزایش قیمت‌ کالاها به مراتب بالاتر بود.

برنج ایرانی و خارجی*
کمترین قیمت برنج ایرانی موجود در بازار یزد در نیمه فروردین سال جاری نزدیک به هشت هزار تومان بوده که در ماه‌های گذشته بین هزار الی 3 هزار تومان در هر کیلو افزایش یافته است.

وضعیت قیمت برنج خارجی نیز همچون برنج داخلی بوده به گونه‌ای که در بازار امروز ارزان‌ترین برنج خارجی کمتر از 5 هزار و 500 تومان نیست این در حالی است که در ابتدای سال قیمت هر کیلو برنج خارجی 3 هزار تومان بود.

گوشت قرمز*
در نیمه اول فروردین سال جاری هر کیلو گوشت گوساله 25 هزارتومان و گوشت گوسفند 27 هزار تومان در بازار یزد بود و در ماه‌های اخیر نرخ گوشت گوساله 6 هزار تومان و گوشت گوسفندی در بازار نزدیک به 4 هزار تومان افزایش یافته است.

تخم مرغ*
تخم مرغ از جمله کالاهایی است که در سال جاری نوساناتی در قیمت آن بوجود آمد. در ابتدای سال قیمت هر بسته 6 عددی تخم مرغ 1800 تومان و هر بسته 30 عددی آن نیز 9000 تومان بود اما پس از برجام با افزایش قیمت این قلم نیز هر بسته 6 عددی آن 2500 تومان و هر بسته 30 عددی آن 12500 تومان در بازار یزد به فروش می‌رسد.

روغن*
هر قوطی 4.5 کیلویی روغن جامد 18 هزار تومان قیمت داشت که بعد از برجام ارزان‌ترین نوع روغن جامد 21 هزار 500 تومان است.

حبوبات*
قیمت هر کیلو نخود در نیمه فرودین ماه سال جاری 5700 تومان بود که با افزایش 800 تومانی در هر کیلو 6500 تومان در مغازه‌ها عرضه می‌شود.
قیمت عدس 6300 تومان بوده که بعد از برجام با افزایش بیش از 2500 تومان قیمت آن به 8800 تومان رسیده است.

دیگر حبوبات مورد استفاده در سبد هر خانوار ایرانی لپه است که در ابتدای سال جاری قیمت آن 5200 تومان بوده و در ماه‌های اخیر با افزایش قیمتی که داشته در بازار 7600 تومان عرضه می‌شود.

قیمت هر کیلو لوبیا 8100 تومان بوده که این قلم کالا نیز با افزایشی که در قیمت آن بوجود آمده 8900 تومان در بازار به فروش می‌رسد.

قیمت قند و شکر*
هر کیلو قند 3000 هزار تومان بود که در ماه های اخیر قند شیرین یزدی هم با افزایش قیمتی هم که داشت قیمت آن 3400 تومان شد. هر کیلو شکر در ابتدای سال 2550 تومان بود و در این روزها قیمت آن به 2800 تومان رسیده است.
 

**************************

گفتنی است بر اساس مصوبه دولت هر گونه افزایش قیمت باید از کانال رسمی دولت انجام گیرد به این معنی که برای افزایش قیمت کالاها نیاز به تایید و مصوبه مستقیم دولت است. از این رو افزایش قیمت‌ها بعد از برجام نیز توسط تصمیمات دولت اتفاق افتاده است.

با گذشت بیش از یک ماه از اجرایی شدن برجام، بر اساس بررسی های انجام شده و نگاه به بازارهای مختلف، قیمت اجناس و کالاها بیانگر آن است که لغو تحریم‌ها هنوز تاثیری بر سفره مردم نداشته است و بر خلاف ادعاهای مطرح شده، هنوز هیچ گشایشی در وضعیت اقتصادی مردم رخ نداده است و به جرأت می‌توان گفت وضعیت معیشتی مردم به مراتب بدتر شده است.

یکی از مواردی که دولت آن را از دستاوردهای خود عنوان می کند؛ کاهش تورم است. این درحالی است که به نظر بسیاری از کارشناسان علم اقتصاد، به دلیل شرایط بد اقتصادی، وضعیت نامطلوب معیشیتی مردم و رکود شدید حاکم بر بازار قدرت خرید مردم کاهش یافته و از این رو تقاضا در بازار کاسته شده و به دنبال آن سرعت افزایش قیمت‌ها کمتر شده است. به زبان ساده‌تر مردم قدرت خرید کمی دارند و نمی‌توانند به راحتی برای خرید کالاها پول بپردازند.

در اخبار از آزاد شدن پول های بلوکه شده ایران و برداشته شدن تحریم ها گفته شد اما دست ودلبازی‌هایی که دولت در روزهای ابتدایی بعد از برجام از خود نشان داد؛ چیزی از این پول ها عاید آحاد مردم کشور نشد.

بعد از برجام آن چه به وضوح دیده شد رفت و آمد هیئت‌های خارجی به ایران بود که به دنبال تصاحب بازار کشور برای عرضه محصولات خود بودند.

اقدامات شاخص دولت بعد از برجام انعقاد قرارداد خرید 118 هواپیما ایرباس که تنها می‌تواند در یک فرودگاه کشور فرود آید. انعقاد قرارداد با شرکت خودروسازی پژو که در قراردادهای قبلی خود به یکباره از تعهدات خود سرباز زده بود و دست ایران را در پوست گردو گذاشته بود و از این قبیل قراردادها که جز برای قشری خاص دیگر برای سایر مردم جامعه منفعتی نداشته است.

انتهای پیام/